Eenzaamheid speelt mij bijna parten
Als ik doelloos wandel
De tuin eveneens eenzaam en verlaten
Verveeld waaien de bladeren om mij heen
Toch
Een moment van hoop
Als tussen de lelijke bruine bladeren
Een fris groen blaadje verschijnt
Daar
Een grote boom kijkt me nors en chagrijnig aan
Bang dat ik het mooie blaadje afpak
Ik wil het pakken, stevig vasthouden
Maar iets houd me tegen
Ik durf het niet, ben bang
De angst overwint de drang
Om anders te zijn.
Laat wat van je horen