Als ik de vrienden kan vergeten

Als ik de vrienden kan vergeten
die mij allang vergeten zijn
Krijg ik ook wel weer inspiratie
Nu doet het even teveel pijn.

Als ik die vrienden kan vergeven
doe ik veel water bij de wijn
maar wat er overblijft is water
met een klein vleugje roze schijn.

Er zit geen smaak meer aan, noch kleur
het kan me zelfs niet meer bekoren
Want alle tinteling die ’t gaf
is eigenlijk allang verloren.

Kom, schenk mij een nieuw glaasje in
en laat me weer op vriendschap klinken
Want mijn vertrouwen is niet weg.
‘k laat mijn frustraties slechts bezinken.

Er is altijd een nieuw begin
Mijn kracht dat is mijn zelfvertrouwen
Als je jezelf niet meer vertrouwt
dan valt er niks meer op te bouwen.

Dus geef me maar een beetje tijd
Dan lik ik eerst mijn eigen wonden
Nu mijn vertrouwen in de mens
heel eventjes weer is geschonden.