Als een vogel zonder vleugels
Die loopt en kijkt, naar boven
Naar het boven, waar hij hoort
Zonder vleugels is moeilijk geloven
In een bestaan. Het gaat voort
hij heeft mij in z’n teugels
zijn liefde maakt mij zo klein
Kleiner dan zijn leven. Groot gevoel
Dwingt mij tot zijn doel
Niets mooier zijn geliefde te zijn
Nu wij zijn als elkaars vleugels
Is het zonder niet te bevliegen
Het kan niet verder met deze pijn
Ik kan mijzelf niet weer bedriegen
Met ‘we kunnen zonder elkaar zijn’
Laat wat van je horen