Onze supervakantie overleden.
Begraven onder de weken die volgden.
Alleen herinneringen overgebleven.
Mijn jeugd is dood.
Rolandje vermoordt door de adolescentie.
Ons huis ligt op het kerkhof.
Daar woont iemand anders op ons beton.
De eerste verliefdheid gecremeerd.
Het as ligt op de bodem van mijn ziel.
De vlinders van toen allang ontbonden.
Een herdenkingsdienst voor de eerste bedscène.
Ik ben pastoor en tegelijk parochiaan.
In het onderbewustzijn leeft het debuutorgasme voort.
De kelder van gevoelens is de hemel van mooie ervaringen.
Maar ook de hel van wat de ziel kerfde.
Dood zijn ook mijn jeugddromen.
Doorzeefd door de kogels van de machtige maatschappij.
Overleden zijn mijn idealen.
Kansloos door Het Systeem dat domineert.
Ten onder gegaan met de machteloosheid.
Niet alleen mensen sterven.
Ook dingen komen om het leven.
Momenten zijn eendagsvliegen.
In deze jungle overleeft niets en niemand…
Laat wat van je horen