Allerzielen

Mensen die ons dit jaar ontvielen
Gedenken wij op twee november, Allerzielen
Zo is er opnieuw
bij velen stil verdriet
omdat een veelbetekende
naaste hen verliet.
Zo komt de mens soms te staan, moedeloos alleen
Wanneer zijn naaste naar de eeuwigheid, zo plots ging heen
Dan merken wij pas wat
het is en voelen het gemis
Wanneer voorgoed onze
dierbare er niet meer is.
Zo een afscheid doet ons zeer
Er waren nog plannen
en nog zoveel meer
Dit jaar opnieuw voor velen
een lege stoel, een lege plek.
Hun naaste is niet meer
op die vertrouwde stek
Al is het binnenshuis nog zo warm
Men moet missen die vertrouwde arm.
Ieder mens heeft daarbij
zijn of haar eigen gevoel
met onbeantwoorde vragen,
wat heeft eenzaamheid voor doel?
Ongevraagd, tegen eigen wil,
zijn die donkere lange avonden,
nu heel anders ………stil.