Soms voel ik me leeg,kaal en koud,
net alsof niemand van me houd.
De vogels vliegen buiten,
en de regen tikt op de ruiten.
Alleen met mijn gedachten,
zit ik op zonnestralen te wachten.
Zonder alles wat voor mij belangrijk is, voel ik steeds meer mijn gemis.
In mijn oog staat een traan,
nat zo helder als het licht van de maan.
Hij rolt over mijn wang,
ik zit alleen en ben bang.
alles is me afgenomen,
en ik weet niet wanneer het terug gaat komen.
Zoveel geluisterd naar andere mensen,
altijd vervuld hun diepste wensen.
Toch vernederd en bespot,
en daarvan ging mijn hart kapot.
Ik zal proberen, je mijn vertrouwen te geven, en zonnestralen te brengen in je leven.
Veel liefs van je vriendin,
door jou heeft het leven iets meer zin.
Laat wat van je horen