Alleen donker om mij heen

Lachend in mijn schaduw,
helemaal alleen
lachend om mijn fouten
alleen donker om mij heen
diep gezonken naar de bodem
totdat ik bijna verdronk
ademnood had en dat er geen
geluid meer klonk
de pijn in mijn hart liet me
ver zoeken
ik kon het niet vinden zelfs
niet in boeken
de pijn bleef stijgen en mijn
hart overstroomde
een rivier van tranen
die mijn gevoelens dwarsboomde
ik kwam bij en ging lopen
heel ver en ik bleef maar hopen
de tijd tikte sneller
en mijn hart verdween
het werd een zwart gat
het voelde als steen
gebroken door beledigingen
gebroken door mijn gevoel
ik wist dat de mensen verder gingen
en ik bleef hier alleen
lopend tot het einde
maar er kwam geen einde aan
de pijn bleef zich herhalen
ik kon niet meer op me benen staan
de tranen liepen over mijn wangen
ik viel op de grond
ik kon de tranen opvangen
ze rolden in mijn mond
ik wilde niet meer mijn haat overwon
de haat was vermenigvuldigd
ik wist dat ik het niet aankon
ik sloot mijn ogen
en dacht nergens meer aan
ik had alles overwogen
maar dit gevoel was te ver gegaan.