Alleen de lasten dragen

Als ik zeg wat ik voel,
blijft hij koel.
Oordelen over anderen,
maar zelf niet willen veranderen.
Ik probeer ze te helpen,
maar niks werkt,
er valt niks te verhelpen.
Als ik moet huilen,
zitten ze te pruilen.
Ze willen weten waarom,
maar iets doen, ho maar,
dat vind ik erg krom”.
Waarom dan al die vragen,?
als je de lasten niet wilt dragen.
Ik denk het ligt aan mij,
zeg dus liever niks dan zijn hun blij.
Ik huil helemaal alleen,
en denk op dat moment:
“Ga allemaal heen!”
5 minuten later..
denk ik weer positief,
en wordt erg creatief.
Vandaar dit gedicht,
met een lach op mijn gezicht.