Aan de andere kant van het gezichtsvermogen

Ik kijk en kijk,
En vind eindelijk wat ik zoek
Daar verborgen,
Daar in de verste hoek.

Achter mijn jeugd,
Dat is omhuld door genegenheid .
Links van mijn kennis,
Door het spoor van verderf geleid.

Stap ik over de brokstukken,
En de kleine stukjes geschiedenis.
Wegduikend voor de langs
schietende gedachten
Hoop ik dat ik me vergis.

Ik zie onze herinneringen,
Waarvan geen meer intact.
Ik zie onze jaren,
Door ontbrekende maanden in elkaar gezakt.

Ik raap de stukken bij elkaar,
Loop dezelfde route terug die ik voorheen had genomen
En vóór mijn jeugd en kennis,
Zet ik neer waar voor ik was gekomen.