Mijn Belevenis

Angstig in een hoekje, schuilend achter glas
Schemering in je ogen, van hoe het vroeger was
Een kalend hoofd in de spiegel , tranen op je gezicht
Hoeveel verdriet kan een mens verdragen, en voor wie zijn die tranen gericht
Vragend gaan door je hoofd, Hoe lang heb ik nog te leven?
Word het kaarsje dan gedoofd, waar zijn die mooie tijden gebleven?
Word ik ooit nog genezen?, Komt het ooit nog goed?
Misschien moet ik maar genieten, niet denken aan die stoet
De uitvaart stel ik nog zo lang mogelijk uit, de kist kan ik niet bepalen
Hoelang heb ik nog te leven, zal ik het nog halen?
De dokter heeft mij verteld, dat ik niet meer kan genezen
Ik heb al mijn moed bij elkaar gespaard, en heb mijzelf bewezen
Ik heb afscheid genomen van het leven genomen, iedereen vaarwel gekust
Ogen heb ik dicht gedaan, voor de eeuwige rust.